We leven toe naar Pasen en in de Bijbelstudie over ‘het Wonder van het Kruis’ lees en leer ik opnieuw over Jezus in Gethsémané. Het verhaal raakt me en ik moest denken aan een blog die ik twee jaar geleden schreef in de aanloop naar Pasen. Vandaag neem ik je opnieuw, met Jezus en de discipelen, mee naar de Olijfberg.
Wat gebeurde daar precies? En wat heeft het mij vandaag de dag te zeggen? Welke lessen kan ik leren van Jezus? Als ik discipel was zou ik toch niet in slaap vallen? Of…?

Het was Jezus’ gewoonte om naar de Olijfberg te gaan en Zijn discipelen volgden Hem, zo lezen we in Lukas 22:39.
‘En ze kwamen op een plaats waarvan de naam Gethsémané was, en Hij zei tegen Zijn discipelen: Ga hier zitten totdat Ik gebeden zal hebben. En Hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met Zich mee en begon ontdaan en zeer angstig te worden; en Hij zei tegen hen: Mijn ziel is zeer bedroefd, tot de dood toe; blijf hier en waak.’ (Markus 14:32-34).

Jezus voelt Zich opeens ontdaan en angstig. En wat doet Hij? Graag deel ik de drie lessen van Jezus die mij opvielen.
1) Hij stelt Zich kwetsbaar op.
Jezus houdt Zich niet groot voor Zijn vrienden, maar vertelt hen meteen wat Hij voelt. Dat vind ik zo’n spiegel. Hoe vaak doe ik me groter voor en sterker dan ik me voel? Als mensen vragen: ‘Hoe gaat het met je?’ Hoe vaak is m’n antwoord dan niet: ‘Goed hoor. Alles zo z’n gangetje’. Maar hoe gaat het écht met je en met wie kun je dat delen?
Jezus deelt het hier niet met al z’n vrienden, maar wel met een paar bij wie Hij Zich kennelijk vertrouwd voelt. Maar Hij doet nog meer. Hij geeft de drie vrienden een opdracht: blijf hier en waak. In Mattheüs 26:36 lezen we zelfs dat Hij zegt: waak met Mij.

2) Hij vraagt Zijn vrienden om met Hem te waken.
Jezus vraagt Zijn vrienden om te bidden, terwijl Hij zelf zou gaan bidden. Hoe vaak vraag ik iemand om voor me te bidden? Met me te bidden? En dat terwijl Jezus zelf belooft: ‘Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar BEN IK in hun midden.’ (Mattheüs 18:20).

3) Hij stort Zijn hart uit bij Zijn Vader.
‘Abba, Vader, alle dingen zijn mogelijk voor U; neem deze drinkbeker van Mij weg, maar niet wat Ik wil, maar wat U wilt’ (Markus 14:36).
‘En aan Hem verscheen een Engel uit de hemel, die Hem versterkte. En Hij kwam in zware zielenstrijd en bad des te vuriger…’ (Lukas 22: 43-44a).
Jezus legt alles in de handen van Zijn Vader. Vol vertrouwen, omdat Hij weet dat alle dingen mogelijk zijn bij God en tegelijk afhankelijk, vol overgave: ‘Niet Mijn wil, maar Uw wil’. ‘En toen Hij van het gebed opgestaan was, kwam Hij bij Zijn discipelen en vond hen slapende van droefheid’ (Lukas 22:45).

En ik? Ik ben gaan zitten naast de discipelen, met mijn rug tegen de boom. Opeens ben ik terug op die plaats, op dat moment, waar ik zat in het najaar van 2013 tijdens de vrouwenconferentie in Lunteren. Op de grond, met mijn rug tegen de boom. Ik huil. Ik ben moe. Ik heb al zó lang gevochten, vanuit m’n burn-out en daarna de jaren van vermoeidheid en vaak met hoofdpijn. Ik bid: ‘Heer, ik wil het zó graag geloven wat ik net hoorde. En ik geloof dat U van mensen houdt en dat er bij U vergeving is en genade, maar houdt U ook zó van mij?’ Opeens voel ik de warmte van de zon en ik kijk omhoog. Precies tussen de bladeren van de bomen is een gat en schijnt de zon erdoor. De warmte en het licht vallen op m’n gezicht en ik voel het landen in mijn hart; Jij bent Mijn geliefde dochter!
Opeens zit ik weer naast de discipelen. Hoe vaak ben ik huilend in slaap gevallen omdat ik op was? Hoeveel keer dat ik ‘stuk’ was van het knokken tegen mezelf? Hoeveel keer was ik lamgeslagen en wist ik niet hoe ik verder moest? Besef ik wel wat Jezus voor mij deed toen Hij daar knielde? Het zweet als bloeddruppels op de aarde vielen vanwege mijn zonden, mijn tekortkomingen, mijn gevoelens van schuld en schaamte?
Opnieuw laat ik het tot me doordringen en kniel ik naast Jezus neer en bid: ‘Abba, Vader, alle dingen zijn mogelijk voor U, maar niet mijn wil, maar Uw wil geschieden’.  In het besef dat de weg naar de Vader is vrijgemaakt door Hem, Die beter dan wie ook weet en begrijpt hoe moeilijk het soms kan zijn, maar het op dat moment van mij overnam.

‘Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’ (Galaten 2:20)

Ik weet niet waar jij op dit moment doorheen gaat, waar jij mee worstelt, maar mijn vraag vandaag is: wat doe je ermee? Vraag je anderen met en voor je te bidden? Breng je het alleen, in de stilte bij Jezus? Hij wacht op jou! Ook voor jou, vielen Zijn bloeddruppels op de aarde. Je hoeft het niet zelf te blijven dragen…

Ik wens je Zijn vrede toe die Hij je wil geven wanneer je los mag laten wat jou nu nog zo bezig houdt…

En wanneer je het niet alleen kunt? Je bent welkom om je verhaal met me te delen en ik wil graag met en voor je bidden en samen op zoek naar het plan dat God voor jou heeft, dwars door de stormen heen…

Lieve groet,
Rianne