Er moet me toch even iets van het hart. Veel berichten worden gedeeld over milde klachten waardoor mensen thuis moeten blijven. Er wordt vaak gereageerd met veel beterschapswensen en bemoedigingen. Op zich niks mis mee natuurlijk, maar WAT JE AANDACHT GEEFT GROEIT. Heb jij in het verleden bij een verkoudheid weleens een bemoediging ontvangen? Of lag er bij een griep een kaartje in de bus?

Het is goed om na te denken over wat je deelt en met wie… De reacties die je krijgt doen namelijk ook weer iets met hoe jij je voelt. Je gaat denken dat het toch wel erg naar is hoe jij je voelt of juist het tegenovergestelde: dat er wel echt iets mis met je is wanneer anderen relativerend reageren en dat je misschien wel overdrijft, waardoor je je eigen gevoel niet meer serieus neemt…

Eerlijk gezegd begrijp ik het namelijk niet zo goed. Aan de ene kant zijn we het zat en willen we het liefst alle maatregelen overboord gooien en aan de andere kant wordt er veel aandacht gevraagd door de voortdurende berichten over uitslagen, klachten en thuis zitten… Begrijp me niet verkeerd: ook ik worstel er soms mee en kan soms echt gefrustreerd zijn over alles wat er speelt en tegelijk wil ik je laten nadenken over het volgende:

-hoeveel mensen ken jij die chronisch ziek zijn?
-die altijd pijn hebben of extreem vermoeid?
-wie uit jouw omgeving kampt met een burn-out?
-of zelfs met depressieve gevoelens?
-welke gezinnen hebben dagelijks de zorgen voor een zieke in hun omgeving?
-of stemmen hun hele leven af op de verzorging van een geliefde door een aanwezige handicap of ziekte?

En:
-hoe vaak stuur je die een app, kaart of bemoediging?
-hoe vaak vraag je hoe het met diegene is?
-of met degene die er dichtbij staan?
-moedig je ze aan om tijd te nemen voor zichzelf?
-of hulp in te schakelen van hun omgeving of zelfs een professional?

Dit zijn heel ingewikkelde dingen en vaak een STIL VERDRIET. Van buitenaf is niet altijd zichtbaar hoe mensen zich echt voelen en hoe vaak ze hun plannen bij moeten stellen omdat een ziekte, de onvoldoende aanwezige energie of de verzorging van een ander het niet toelaat.

HOEVEEL ZE MOETEN DOEN, OF JUIST MOETEN LATEN OM OVEREIND TE BLIJVEN.
Hoe vaak ze geconfronteerd worden met onbegrip? Grenzen die niet worden geaccepteerd omdat een ander niet kan begrijpen hoe zij zich voelen…

Het is goed om de dingen in perspectief te zetten en ze niet groter te maken dan ze zijn én niet te bagatelliseren als ze je écht belemmeren… Enerzijds relativeren en anderzijds jezelf en je gevoelens serieus nemen.

WAAROM IK DIT SCHRIJF?
Omdat het een lange tijd mijn eigen verhaal is geweest. Ik was altijd moe, had hoofdpijn en kreeg er later ook chronische lichamelijke pijn bij. Elke stap die ik zette en elke taak die ik moest doen kostte me zoveel energie! En o wat kon ik soms verlangen naar een luisterend oor, een meelevend bericht. En gelukkig kreeg ik die ook. En tegelijk was er vaak onbegrip. Heus niet om dat mensen me NIET WILDE BEGRIJPEN, maar ze HET NIET KONDEN. Dat gaf gevoelens van EENZAAMHEID zelfs al was ik niet alleen en stond ik er niet alleen voor. Toch waardeerde ik het enorm dat mensen het probeerde, er voor me waren en vooral ook EERLIJK WAREN DAT ZE NIET ALTIJD WISTEN WAT ZE MOESTEN DOEN OF ZEGGEN. Ik moest leren dat mensen het goed bedoelen en dus écht wel betrokken waren, meer dan ik durfde geloven. En ik leerde meer en meer ook aangeven wat ik nodig had, om hulp vragen en me kwetsbaar op te stellen.

HERKEN JE DIT GEVECHT?
Met jezelf? Het onbegrip? Gevoelens van eenzaamheid?
Blijf er niet mee rondlopen! Wanneer je leert die gevoelens te erkennen en ruimte te geven, ontstaat er ook ruimte voor iets nieuws. Is je probleem dan opgelost? Ik zou willen dat ik kon zeggen dat het zo was. JE KUNT NIET KIEZEN WAT ER OP JE LEVENSPAD GEBEURT, MAAR WEL HOE JE ERMEE OM WIL GAAN.

Als je inzicht krijgt in wat je energie geeft en wat je energie kost kun je je leefstijl aanpassen aan datgene wat op dat moment passend is. Meer balans ervaren door actieve momenten vaker af te wisselen met rustmomenten. Door soms te kiezen voor iets dat je graag wil en te accepteren dat je daarna dan bij moet komen daarvan.

De eerste stap is BEWUST WORDEN. Waar besteed jij je tijd aan? Ben je daar tevreden over? Wat zou je anders kunnen/willen doen?

Verlang jij naar meer rust en balans? En wil jij je dagritme beter afstemmen op jouw energieniveau?

Neem dan contact met me op en we gaan samen op zoek naar wat jij nodig hebt, om ondanks dat wat op jouw levenspad kwam, meer te kunnen genieten van die momenten en mensen die voor jou écht belangrijk zijn en daarin te kunnen en mogen kiezen!

Ik gun jou een leven waarin jij je NAASTE kunt LIEFHEBBEN ALS JEZELF, niet TEN KOSTE VAN JEZELF!

Lieve groet,

Rianne