Heb je weleens een schaafwond gehad? Of misschien wel een grotere wond? Ik was 16 en reed net brommer. Ik denk dat ik te vaak langs het circuit heb staan kijken naar die stoere jongens die met hun knie aan de grond door de bocht ‘vlogen’. Ik denk dat ik niet zó hard ging, maar m’n knie raakte de grond (en de rest van m’n lichaam ook…) Het grote verschil met die stoere jongens was dat zij een motorpak droegen en ik enkel een dunne panty…

Een vervelende schaafwond… Dus toch maar even langs de huisarts. De prik tegen tetanus was niet nodig, die werkte nog en een schaafwond kun je niet hechten. Het had tijd nodig… Alle viezigheid moet eruit kunnen voordat dat wond kan herstellen en genezen tot een ‘mooi’ litteken.

Wat is dat toch dat wij mensen met zo’n ‘eenvoudige’ wond toch hulp zoeken en er een arts naar laten kijken? Al was het maar om er zeker van te zijn dat we alles gedaan hebben om de wond zo goed mogelijk te laten herstellen en het liefst ook zo mooi mogelijk?!

Wat maakt nou dat dit veel lastiger lijkt te zijn wanneer ons hart verwond is geraakt? Omdat we verdrietig zijn om een geleden verlies van een geliefde? Of je baan? Of omdat je teleurgesteld bent in die ene persoon, waarvan je dacht dat het zo’n goede vriend(in) was en je in de steek liet? Teleurgesteld om een stukgelopen relatie? Boos op die persoon die zoiets kwetsends heeft gezegd of gedaan, waardoor je zó diep in je hart bent geraakt?

Teleurgesteld in jezelf, omdat je gelooft dat wat andere zeggen dan wel waar zal zijn? Dat je niets waard bent? Of negatieve gedachten in je hoofd die je niet de baas kunt? Of verslavingen die je in hun greep lijken te houden?

Wat is de reden dat we onze lichamelijke wonden met zoveel zorg behandelen en we de wonden in ons hart proberen weg te stoppen?

Net zoals bij een lichamelijke wond is het voor de wonden in je hart nodig om eerst ruimte te geven aan alles wat pijn doet, je verdrietig maakt of zelfs boos, voordat deze kunnen genezen. Het ‘vuil’ moet er eerst uit voordat de wonden kunnen helen, niet meer open gaan, maar er een litteken kan ontstaan. Want wanneer een wond herstelt is heeft het geen éxtra zorg meer nodig en kost het je niet (meer) de tijd en energie die er nodig is om een wond te verzorgen.

Ervaar je verdriet, teleurstelling over wie of wat dan ook? Huil, schrijf een brief (niet om op te sturen), luister een lied, kijk een film, maar neem je gevoel serieus en geef het de ruimte.

Ben je boos? Boosheid krijgt alleen maar ruimte door het te uiten in adrenaline, dus boks het eruit, schiet een bal zo hard als je kunt tegen een muur, sla met je vuist op tafel. Zoek een manier die bij je past om je emoties op een GOEDE manier de ruimte te geven en de wonden van je hart die verzorging te geven die het verdient.

Weet je niet hoe of waar je moet beginnen? Of lukt het je niet (meer) om te voelen wat je hart nodig heeft? Heb je niet geleerd om emoties te uiten? Of merk je dat er nog meer pijn, verdriet, boosheid in je aanwezig is en weet je misschien zelfs niet meer wat daar de oorzaak van is?

Wat weerhoud je er (nog) van om hulp te zoeken? Wat zou het je opleveren als je los kunt laten wat je al zolang bezig houdt? Is dat het je niet waard om meer ruimte te krijgen en te gaan doen wat je energie geeft? In plaats van bezig te blijven met datgene wat je zoveel energie kost? En waar je misschien zelfs geen invloed (meer) op kunt hebben?

JIJ BENT HET WAARD!

Jesaja 43:4a (NBV) zegt: Jij bent zo kostbaar in Mijn ogen, zo waardevol, en ik houd zo veel van je!

 Met behulp van de TotalBalance methode ga je op reis vanuit het verleden, wie jij was en waar jij gevormd bent tot het heden, de persoon die jij nu bent, naar de toekomst en de persoon die jij wilt en kunt zijn!

Dit doen we door eerst ruimte te maken, door middel van de creatieve levensweg, voor alle herinneringen, zowel de mooie als de moeilijke, om vervolgens je sterke kanten en valkuilen te leren kennen om van daaruit te mogen groeien en bloeien als de persoon zoals jij bedoeld bent.

Vind je dat spannend? Is het té kwetsbaar? Laat je dan bemoedigen door wat er nog meer staat in Jesaja 43 (NBV): Welnu, dit zegt de HEER, die jou schiep, Jakob, die jou vormde, Israël: Wees niet bang, want Ik zal je vrijkopen, Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van Mij! Moet je door het water gaan – Ik ben bij je; of door rivieren – je wordt niet meegesleurd. Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren, de vlammen zullen je niet verschroeien (vers 1, 2).

Blij niet staan bij wat eertijds is gebeurd, laat het verleden nu rusten. Zie, Ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maar rivieren in de wildernis (vers 18, 19).

 Is dat ook jou verlangen? Dat er iets nieuws kan ontkiemen in je hart?

Als er VERGEVING is, kan er GENEZING zijn. Vergeven doe je in de eerste plaats voor jezelf om ruimte te maken voor rust en vrede in plaats van onrust en bitterheid, maar dit kan alleen via de weg van ‘goede verzorging’ voor je wonden.

Ik wil je graag helpen en samen op ontdekkingsreis gaan om te ontdekken wat jij daarvoor nodig hebt.