Jij, als getrouwde vrouw, ervaart dat je opgeslokt wordt door je gezin.
Slapeloze nachten, dealen met je kind dat niet lekker in z’n vel zit, je huishouden, je werk, het lijkt wel alsof het nooit ophoudt.
De romantische etentjes of lekker samen op de bank lijken al lang verleden tijd.
Als je al een moment samen hebt met je man, gaat het vaak nog steeds over de kinderen, je werk, praktische dingen.
Wij vrouwen praten graag en willen daarin gehoord gezien worden en wanneer jij voorzichtig aangeeft dat je best eens een huwelijkscursus wil doen zegt je man: ‘Een huwelijkscursus? Dat hebben wij toch niet nodig!’

Dat kun je zien als een compliment, maar de kans is groot dat jij het, als vrouw, ervaart als een afwijzing
(al bedoelt je man dit niet zo!!) En ook wanneer je man er (nog) niet aan toe is om een huwelijkscursus te volgen wil ik je aanmoedigen om toch te blijven lezen, want jij, lieve getrouwde vrouw, kunt ook werken aan jullie huwelijk, zelfs wanneer je man hier nog niet bewust in meegaat.

Je huwelijk is een systeem.
Ieder huwelijk en gezin heeft gewoontes, patronen. Die ontstaan vaak vanzelf. Taken die als vanzelf op jouw bordje zijn gekomen en die we als vanzelfsprekendheid zijn gaan ervaren. Deze patronen houden we ook samen in stand, wanneer je daar niet bewust iets mee doet. Als één iemand uit het patroon stapt, moet de ander ook in beweging komen! Als die ander namelijk daarin niet meebeweegt valt hij om of moet zo hard gaan werken om het vast te houden, dat het niet meer haalbaar is.

Wanneer we kijken naar de H van het huwelijk bestaat die uit twee ‘staanders’ waardoor de verbinding mogelijk is. Als één van deze twee niet meer stevig staat is in verbinding zijn, een brug ertussen leggen niet meer mogelijk.

Je moet allebei stevig staan!
In ons huwelijk was dit lange tijd niet zo. Naast gezondheidsklachten had ik veel gevoelens van ‘niet goed genoeg’ zijn, die overigens wel extra getriggerd werden door deze klachten. Ik ontdekte hoe ik het nodig had om gezien/gehoord te worden en bleef knokken om dit te bewijzen (vooral aan mezelf). Door dit bewijzen en zoeken naar erkenning, was ik mezelf volledig uit het oog verloren. Ik deed vooral wat ik dacht dat anderen van me wilde en vergat wie ik zelf was.

Een ‘goed’ huwelijk draait om de vraag: kan ik ik zijn en kun jij jij zijn?
Hoe meer ik leerde om ik te zijn, kon ik mijn man meer ruimte geven om hem te zijn. Het zoeken naar erkenning en het daaruit voortkomende pleasegedrag verminderde en ik leerde mijn behoeften beter kennen. Daardoor kon ik ze ook beter verwoorden. Ik verlangde van alles van mijn man en vond dat hij niet altijd gaf wat ik nodig had, maar hoe kon hij weten wat ik nodig had als ik dat zelf niet eens wist?

Jij kunt dus ook iets doen!
Wanneer jij niet lekker in je vel zit en niet goed weet wat jouw behoeften zijn dan is het lastig om die ook aan te kunnen geven. En wanneer je ze probeert aan te geven gebeurt dit vaak vanuit jouw teleurstelling en zal het al snel verwijtend klinken of in elk geval zo op je man over komen (of ben ik de enige die de lat zo enorm hoog kan leggen?). Hoe dan ook… Wanneer jij er voor kiest om aan de slag te gaan, ga jij patronen doorbreken die je man dan ook niet meer staande kan houden en ook dat heeft een positieve uitwerking op je huwelijk! Dit vraagt moed om jezelf onder ogen te komen en niet alleen bereid zijn om te veranderen, maar ook anders naar je man te gaan kijken.

In het hart van de vrouw gebeurt iets heel anders dan in het hart van de man.
Het is van cruciaal belang dat jij, dat jullie dit gaan beseffen.

Wil je daar meer over weten of ontdekken wat dan die verschillen zijn?
Dan wil ik jou (samen met je man) van harte uitnodigen op de introductieavond van: ‘Liefde is een werkwoord‘ op donderdag 25 januari. Voor meer info: volg me op facebook: @Coachpraktijk Manna of instagram: @riannevwvs of via #liefdeiseenwerkwoord.

Lieve groet,
Rianne