E E N P R I K K E L E N D E V R A A G. . .
En zeker één die me de afgelopen dagen heeft beziggehouden. Ik ben best wel een ‘open boek’ denk ik en ik deel dus ook best wel makkelijk wat me bezig houdt en ik vind het heerlijk om daar van uit te delen, maar stel je nou voor dat jij die vraag ook hebt?
Dat je m’n berichten leest en deze vraag aan mij zou stellen (wat je overigens vooral moet doen als je die wil stellen ;-)) Wat zou dan mijn antwoord zijn?
DAT LEG IK JE GRAAG UIT!
Iedereen ervaart weleens onrust in haar leven. En wanneer dat een korte periode is, hoort dat soms gewoon bij waar je op dat moment in het leven even met te dealen hebt en dat is oké. Als het langer duurt is het belangrijk en nodig om de signalen te herkennen en erkennen en er iets mee te doen.
HOE HET WAS…
Als ik terug kijk liet ik me in het verleden opjagen door de onrust. De leugen die ik was gaan geloven, maakte dat ik het gevoel had dat ik gewoon nog beter m’n best moest doen, gewoon nog wat harder moest werken om m’n to-do-lijstje afgevinkt te krijgen en dat ik dan wel rust zou krijgen…
MAAR M’N TO-DO-LIJSTJE IS EN WAS NOOIT LEEG!
En dat herken je vast. Met een huwelijk, mogelijk een gezin, je huishouden, je werk, vriendschappen, hobby’s (als ik daar al tijd voor maakte) kon ik zo hard werken als ik wilde, maar er leek nooit een einde aan te komen en ik begon me nog opgejaagder te voelen en werd nog meer bevestigd in het gevoel dat ik niet goed genoeg was.
HET GROTE VERSCHIL…
Natuurlijk ervaar ik nu dus nog onrust. Het zou niet eerlijk zijn om te beloven dat dit niet zo zijn, want elke fase in je leven of gebeurtenissen in je leven, al dan niet onverwachts kunnen je soms echt wel even aan het wankelen brengen, maar doordat ik leerde inzien dat dit gedrag voortkomt uit gedachten die ik over mezelf had en dat dit gedachten voort zijn gekomen uit een diepe behoefte die niet (altijd) vervuld is geweest op een manier die bij me past. De behoefte van gezien en gehoord te worden, was het dus eigenlijk een schreeuw om bevestiging. Als ik maar hard genoeg werk, als ik maar laat zien dat ik het allemaal wel kan, dan zal ik wel die bevestiging krijgen. Op die manier werd ik afhankelijk van anderen en van raakte ik ‘verslaafd’ aan bevestiging (ook wel perfectionisme) genoemd.
NU KAN IK HET ANDERS DOEN.
Door druk van buitenaf of door triggers in jezelf of in de omstandigheden kan dit gevoel enorm geprikkeld worden waardoor je haast vanzelf terug stapt in die onvervulde behoeften en de patronen die je daaromheen hebt opgebouwd.
Doordat ik die nu herken en erken dat ik dan even bevestiging nodig heb kan ik mezelf daarin tegemoet komen. Ik heb mezelf kunnen vergeven en m’n perfectionistische ik ‘de bons’ gegeven. Al is het heus nog weleens struikelend ik voel me veel vrijer en ik voel me goed zoals ik ben. Ik kan trots zijn op de vrouw die ik ben geworden en ik kan delen als ik me onzeker voel en ‘oude’ gevoelens en patronen even om wat meer liefde en aandacht vragen. In plaats van nog harder te gaan rennen, ga ik juist dan vertragen, tijd nemen voor mezelf, mezelf rust gunnen…
DE ONRUST ZET ME NIET MEER KLEM, MAAR HELPT ME OM WEER EVEN MEER EN BETER VOOR MEZELF TE ZORGEN!
Wil jij ook leren hoe jij een GOEDE VRIENDIN VOOR JEZELF kunt zijn? Verlang jij er ook naar om minder gejaagd, maar met meer rust in het leven te staan en los te komen van jouw perfectionisme?
Meld je dan nu aan en ik ga je inzicht geven en handvatten, zodat ook jij niet meer hoeft te knokken met en tegen je onrust.
Gun jij jezelf die GOEDE VRIENDIN?
Dan zie ik je snel.
Lieve groet,
Rianne
