Zomaar een titel van een lied… En die komt bij me binnen.
Het zijn precies de woorden die beschrijven hoe ik me voel en hoe het gaat…
Even niet zo goed…

‘Er kunnen dagen, weken zijn
En soms nog langer ook
Dat ik bedrukt ben, droevig haast
Maar er is niet echt iets loos
Niet gelukkig, niet kapot
Gewoon meer dal dan top
Ik ken het nu, weet hoe het werkt
En ik krabbel wel weer op
En ’t hoeft niet altijd goed te gaan
Wie heeft dat dan bedacht?

Soms gaat het even niet zo goed en da’s oké
Soms gaat het even niet zo goed en da’s oké
Er is geen grote crisis, geen levensgroot probleem
Gewoon even niet zo goed, en da’s oké’.

Alles in mij schreeuwt dat het niet oké is.
Ook ik wil het liefst dat alles lekker loopt. Dat ik me goed voel en in een ‘flow’ zit. Lekker in het ritme, balans, nieuwe ideeën uitwerken, maar zo werkt het niet altijd. Ik beloofde jullie het vervolg op ’t VVV van God, maar het lijkt steeds alsof God zegt: ‘Rianne, ik wil niet dat je erover schrijft, IK WIL DAT JE HET LEEFT!’

Vertrouwen en volharden…
Pff… dat is niet hoe ik het in gedachten had. Ik wil vooruit, leven, delen, groeien, genieten en toch??
Soms gaat het even niet zo goed en dan doe ik wat ik weet, wat ik ten diepste geloof en waarop ik wil vertrouwen.
Ik blijf in m’n stille tijd m’n dingen aan God voorleggen en ik blijf in beweging, letterlijk! Zo ook vanmorgen…

Ik loop tot m’n hoofd stil (genoeg) is…
Ik ga lopen.
Even geen sport volgens een gedisciplineerd ritme…
Nog steeds geen blogs uitwerken volgens planning…
Even geen nieuwe ideeën uitwerken…
Ik loop en loop en loop, totdat het ‘gesprek’ in m’n hoofd verstomd en ik weer om me heen kijk…

Het is herfst…
Herfst past niet zo goed bij mij.
Ik vind de kleuren prachtig hoor, maar…
….het is eerder donker (soms zelfs overdag)
….de winderigheid
…de regen
…de somberheid.
En opeens is het alsof God het me laat zien:
‘Ik heb de seizoenen gemaakt. Elk met hun schoonheid. En de herfst hoort daarbij. Ook in jouw leven. Omarm de herfst en geniet van de schoonheid, van de kleuren.’
Ik loop langs het kerkhof en zie een rij met dezelfde bomen en opnieuw maakt God me duidelijk: ‘Al deze bomen zijn dezelfde bomen, maar ze verkleuren op hun eigen manier, op hun eigen tempo en kijk eens hoe mooi ze zijn!’

Wandel in Mijn tempo.
Ik vervolg mijn weg en al is het nog niet helemaal rustig in mij, ik zie en hoor Zijn belofte…
Neem de tijd, laat je bladeren maar vallen…
Bladeren van:
… zekerheid waarop je bouwt.
…ideeën die je hebt.
…ritmes.
…taken.
…verlangens voor ontwikkeling en groei.
…hulp van anderen inschakelen.
Ik ken ze allemaal! Maar als jij jou wortels steeds opnieuw voedt vanuit Mijn Bron, dan zul je vaststaan!
Verkleur in Mijn tempo voor jou…

Even niet zo goed…
Het mag er zijn… Ik wil het niet, maar ik weet wat ik kan doen, mag doen om toch door te kunnen gaan… Het is goed!

Lieve vrouw/moeder:
Herken je dit? Weet jij wat jou helpt om hiermee om te gaan? Of heb je het gevoel dat je verdrinkt?
Breng het in de eerste plaats bij God. Hij kent jouw gedachten en verlangens.

Lukt het niet alleen?
Meld je dan nu aan en ontdek:
… wat je mogelijkheden zijn.
… wat je valkuilen zijn.
… welke patronen jou ‘vasthouden’ waardoor je steeds in dezelfde valkuilen stapt.
… hoe je deze kunt (h)erkennen.
…wat jij nodig hebt om er mee om te gaan.
…hoe jij met meer vertrouwen de toekomst in kunt gaan, zodat:
… je op tijd de signalen herkent
… je op tijd keuzes kunt maken om niet ‘opgebrand’ te raken.
Dit alles op basis van Bijbelse principes.

Zie ik je snel?

Lieve groet,
Rianne