Herken je dat?
Dat je soms zomaar je stem verheft?
Geprikkeld reageert op je man of kinderen, terwijl de situatie er eigenlijk helemaal niet om vraagt?
Of dat je hartstikke moe bent en toch niet kunt slapen?
Lees dan snel verder. In deze blog deel ik mogelijke oorzaken en wat er voor nodig is om dit te voorkomen.

Emoties laten zich niet wegduwen.
Een tijd geleden kwam onze zoon thuis. We hadden bezoek, maar hij had wel iets te vertellen en vroeg of ik die avond even tijd had voor een gesprek. Tijdens het eten (de volwassenen aten op de bank en de kinderen aan tafel (vanwege de beperkte ruimte in ons tijdelijke huis (lees schuur) gebeurde het dat hij zelf of zijn glas aangestoten werd. Ik weet het eigenlijk niet eens precies meer, maar het was redelijk onschuldig. Toch werd hij erg boos en het lukte niet meer om zichzelf te beheersen. Toen hij een poosje op zijn kamer was ben ik, ondanks het bezoek, toch naar boven gegaan, want ik voelde wel dat er meer aan de hand was… Tijdens dat gesprek kwam het verhaal eruit. Op de terugweg naar huis was hij langs een plek gekomen waar zojuist een ongeluk was gebeurd. De spanning die hij daarmee in zijn lijf had opgebouwd moest er gewoon uit en dat kwam op een moment dat het eigenlijk niet paste bij de situatie.

Het overkomt ons allemaal weleens.
Dat je eigenlijk overprikkeld bent, moe of iets hebt meegemaakt wat je geraakt heeft en je reageert het af op iets of iemand. Dan is het belangrijk dat je dit ook uitspreekt en het goedmaakt, weer in de verbinding komt, wanneer je iemand anders er mee geraakt hebt. Hierover heb je eerder kunnen lezen.

Maar wat als dit regelmatig gebeurd en je weet eigenlijk niet eens waarom?
In dit voorbeeld was het vrij ‘makkelijk’ te achterhalen wat de reden was, maar dat is niet altijd zo. Het zou kunnen dat je dan rondloopt met opgekropte emoties. Verdriet om iets wat langere tijd geleden gebeurt is. Teleurstelling omdat je ouders niet altijd de ouders waren die je nodig had (ondanks dat zij van je houden en het beste met je voor hebben!!!). Boosheid om iets wat je is aangedaan. Pijn door verlies, onrecht of afwijzing. En wanneer je dit leest en er even over nadenkt weet je misschien diep van binnen wel wat in jouw leven van toepassing is, maar je voelt je schuldig of je schaamt je ervoor.

Verlang je echt naar een leven vanuit innerlijke rust en balans?
En herken je bovenstaande? Dan heb ik goed en ‘slecht’ nieuws voor je. Het goede nieuws is dat je er iets aan kunt doen. Het ‘slechte’ nieuws is dat je er soms dwars doorheen moet gaan, door de pijn, het verdriet, de emotie want…

Emoties laten zich niet wegduwen!
Hoe hard we ons best ook doen. We denken dat als we er niet meer aandenken we het wel achter ons kunnen laten. We roepen hard (tegen onszelf, maar ook anderen kunnen het doen) dat je niet steeds oude koeien uit de sloot moet halen, niet meer achterom kijken, maar vooruit…
Lieve vrouw en moeder, je kunt het proberen, maar het KAN NIET!
Je kunt niet vol vreugde en blijdschap zijn als er ergens diep van binnen pijn en verdriet zit.

We hebben het nodig om te mogen ‘rouwen’ en dat is rauw…
In m’n praktijk gebruik ik vaak het voorbeeld van de ballon.
Elke keer wanneer er iets in je leven gebeurt, leuke, maar vooral ook minder leuke dingen komt er lucht bij in onze ballon.
Wat gebeurt er met de ballon als er alleen maar lucht bij blijft komen?
De ballon klapt of wanneer je per ongeluk het tuitje loslaat vliegt de ballon als een ongecontroleerd projectiel door de ruimte.
Maar wanneer we op tijd ook weer lucht uit de ballon laten ontsnappen blijft de ballon kleiner en wanneer we die loslaten kunnen we die vaak zelfs een richting op sturen.
Zo is het ook met onze emoties.
Alle gebeurtenissen die ons raken (positief, maar vooral ook negatief) zorgen voor lucht in onze ballon. En wanneer jij nog nooit of te weinig lucht uit je ballon hebt gelaten, klapt deze of vliegt door de lucht op momenten dat je dit eigenlijk niet wil!
Je hebt het nodig om je emoties toe te laten en lucht uit je ballon te laten, zodat er ook weer ruimte komt voor positieve emoties, het écht kunnen genieten. Want waar de ballon gevuld is met verdriet past niet ook nog vreugde en blijdschap.
En wanneer er sprake is van boosheid kan het je ook nog eens slapeloze nachten bezorgen. Boosheid is een vorm van ‘adrenaline’ en moet er dus ook als ‘adrenaline’ uit. Wanneer je boosheid probeert weg te stoppen, maakt ons lichaam toch adrenaline aan en wanneer je zo ‘aan’ staat is het moeilijk om in te slapen of door te slapen (boosheid hoeft overigens niet altijd de reden voor moeilijk slapen te zijn).

Emoties verstoppen wie jij bent!
Nou heb ik ook nog zo’n mooie hartjesballon met gekleurde hartjes in de ballon. Wanneer de ballon opgeblazen is, liggen de gekleurde hartjes in het midden, ze zijn verder weg, moeilijker zichtbaar. Die gekleurde hartjes zijn jouw mooie kwaliteiten, jouw eigenschappen, jouw dingen waar je van kunt genieten, maar ook deze zijn moeilijk of niet te ontdekken wanneer pijn en verdriet je leven nog zo beheersen.

De ‘ouwe koeien’ uit de sloot.
En ja, ook die dingen die al lang geleden zijn. Die momenten die je toen enorm gekwetst hebben. Het verlies van toen.
Wanneer je toen de ruimte niet had of niet hebt genomen (om welke reden dan ook) is het nodig om ook die lucht alsnog uit je ballon te gaan laten, zodat er ruimte ontstaat en innerlijke rust en balans, zodat jij kunt worden wie je bent: jouw unieke zelf!

Om te worden wie je bent vanuit innerlijke rust en balans moet je dus op reis…
Op ‘Reis naar je hart’, maar je hoeft niet alleen. In de eerste plaats wil God met je meereizen en Hij nodigt je uit om alle ‘koffers’ te openen en bagage achter te laten die je niet meer nodig hebt en ook ik reis graag met je mee.

Ben jij avontuurlijk en moedig genoeg om de ‘reis’ aan te gaan, omdat je een doel hebt?
Het doel om een ‘goed genoeg’ moeder en lieve vriendin voor jezelf te zijn! Gun jij jezelf?
Meld je dan snel aan voor de ‘Reis naar je hart’ en je ontvangt als eerste de video (incl. werkbladen) om aan de slag te gaan en de eerste stap te zetten.

Zie ik je ergens onderweg op jouw reis?
Tot dan.

Lieve groet,
Rianne