Daar zit ik dan… Zojuist werd bekend dat de basisscholen een week eerder vakantie krijgen. Wat ontzettend jammer, dat onze kinderen dan (opnieuw) het kerstfeest op school niet kunnen vieren zoals ze gehoopt hadden en waarvoor ze zo hard aan het oefenen zijn. En hoe moet het dan met m’n afspraken in m’n praktijk? En alles rondom de verkoop van ons huis? Hoe krijg ik die week weer rond? CHAOS IN M’N HOOFD! Herken je dat? In deze blog geef ik je 4 tips hoe ik ermee omga in de hoop dat jij er ook iets mee kunt. Laten we elkaar aanmoedigen om staande te blijven in deze verwarrende tijd…

Vanmorgen wordt ik wakker en ik voel in m’n lichaam onrust. Zo’n onbestemd gevoel alsof je opgejaagd wordt. Ik pak een kop thee, m’n bijbel en m’n notitieboek en ga aan de keukentafel zitten en begin te schrijven: ‘Vader God, Alles viel over me heen gisteravond en ik merk dan echt onrust op. Ik WIL het in Uw handen leggen. Onze tijd, energie en gezondheid is van U. HELP me te leven bij de dag. Wilt u de kinderen ook helpen als ze teleurgesteld zullen zijn en ook opeens een heel ander ritme krijgen. ZEGEN deze dag en vul mij Heer. Ik heb U zó nodig om rust te vinden en vrede te ervaren. Leidt ons op Uw wegen met de praktijk, ons huis, school, m’n gezondheid. HOUD ME VAST. In Jezus’ naam. Amen.’

Zo, dat is eruit… Maar de rust is er natuurlijk niet meteen en m’n lichaam voelt nog steeds hetzelfde. Ik lees wat in m’n bijbel en het besef komt opeens weer opnieuw binnen: Waar laat jij je eigenlijk door leiden Rianne? Door de VREDE die beloofd is of door ONVREDE? De enige die mij van m’n vrede wil beroven is de vijand, de duivel, de boze. Door onrust te zaaien, angst en paniek neer te zetten als dé waarheid en ik laat me er in mee nemen. Ik ben bang dat ik geen grip meer heb, bang dat ik onze kinderen niet kan geven wat ik zou willen. Bang dat ik ze tekort doe nu ik hun mooie momenten, hun hoogtepunten niet kan bijwonen (of niet zoals ik anders gedaan zou hebben), niet de dingen kan ondernemen met ze die wij samen zo graag doen, maar het zijn LEUGENS! ‘De liefde laat geen ruimte voor angst’ (1 Joh 4:18).

Maar hoe zorg ik dan weer dat de liefde, de vrede heerst? En niet de angst, teleurstelling, frustratie en onvrede?
1) Neem jezelf en je gevoelens serieus.
Voel wat je voelt. Het mag er zijn. Je mag best even huilen of boos zijn. Elk beeld dat je hebt, maar niet gaat zoals je hoopt is een ervaring van ‘verlies’.  En bij elke ‘verlieservaring’ hoort een rouwproces. Dat klink heel heftig, maar het is goed om je daarvan bewust te zijn. En natuurlijk is het ene proces veel zwaarder en dieper dan het andere, dat hangt af van de situatie, maar het is er wel. En om hier het beste mee om te gaan is het belangrijk om je gevoelens serieus te nemen en te uiten.

2) Geef je gevoelens de ruimte.
Plan een moment dat je ruimte hebt en HUIL maar lekker even uit als je je VERDRIETIG voelt of TELEURGESTELD. Of SCHRIJF het van je af. En BOKS tegen een boksbal of een kussen als je vooral BOOSHEID en FRUSTRATIE voelt. Verdriet moet eruit door te huilen, schrijven of zingen, woorden geven aan wat je voelt, maar boosheid is adrenaline en moet je dus ook uiten door middel van adrenaline. Emoties laten zicht niet wegstoppen. Door ze eerst te uiten, ontstaat er pas weer ruimte om het te kunnen vullen met iets anders. Wegstoppen of doen alsof het er niet is, IS NOOIT DE OPLOSSING.

3) Breng je gevoelens en je vragen bij God en bid voor de situatie.
De bijbel geeft ons hierin een handvat en een belofte: ‘Laat de Heer uw vreugde blijven; ik zeg u nogmaals: wees altijd verheugd. Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer IS NABIJ. Wees over NIETS bezorgd, maar VRAAG God wat u nodig hebt en DANK Hem in al uw gebeden. DAN ZAL DE VREDE VAN GOD, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.’  (Fil. 4:4-7).
Het werkt heus niet altijd zo dat ik dan direct weer rust en vrede ervaar, maar het is de WIL om me niet te laten leiden door de de onvrede. Ik mag het bij Hem brengen en Hij wil mij vullen… Ik kan niet anders dan me vastklampen aan wat Hij belooft om daardoor niet overmand te worden door de leugens en gedachten in mijn eigen hoofd…

4) Klamp je vast aan ‘gedenkstenen’ uit het verleden. God verandert niet.
Als ik terugdenk aan wat God in mijn leven heeft gedaan. En hoe ik juist in mijn lichamelijke pijn en vermoeidheid in het verleden Zijn vrede mocht ervaren dan kan ik daar naar terug kijken en het helpt mij te vertrouwen, dat God niet verandert is. Als Hij dat toen kon en deed, dan doet Hij dat nu nog steeds. Zo heb ik enkele schilderijen die me herinneren aan zulke momenten, maar ook Bijbelteksten of liederen die me daaraan herinneren… Vul je bewust met positieve gedachten, herinneringen, zodat er geen ruimte meer is voor al dat andere wat je dreigt op te slokken…

Ervaar jij soms ook zoveel onrust? En maak je dan tijd om ruimte te geven aan wat je voelt? Hoe doe je dat? Laat het me weten en laten we elkaar bemoedigen en inspireren.

Lees je dit en denk je: ‘Rianne, je moest eens weten wat er allemaal speelt en wat ik allemaal heb meegemaakt, het klinkt heel mooi, maar zo eenvoudig is het niet’. Dat klopt! Dat is het ook niet… Maar als je echt niet weet waar je moet beginnen wil ik je aanmoedigen om (christelijke) hulp te zoeken, want ik leer persoonlijk, met vallen en opstaan, dat de hoogtepunten pas bereikt kunnen worden als je eerst door het dal gaat, maar GA NIET ALLEEN!

Wil je weten of ik daarin iets voor je kan betekenen? Bekijk dan m’n website en neem contact met me op, dan loop ik met je mee!

Ik wens je een leven vol vrede en vreugde!

Lieve groet,

Rianne