Ligt de lat weer veel te hoog?
Loop er dan lachend onderdoor…
De muziek staat aan en deze komt binnen…

‘Wacht maar af
Je bent nu hier
En dat is goed

Het heeft geen zin om weer te luisteren
Naar de stemmen in je kop
Die altijd zeggen dat het beter moet

Wacht maar af
Je bent al opgejaagd genoeg

Ligt de lat weer veel te hoog?
Loop er dan lachend onderdoor
Wie heeft gezegd dat je er over moet?’

Zomaar een klein stukje uit het lied: ‘Wacht maar af’ van Matthijn Buwalda.

Herken je dat? Dat die lat te hoog ligt? Je voelt je opgejaagd en ‘moet’ van alles en je rent maar door en aan het einde van de dag ben je uitgeteld. Of misschien begint jou dag zelfs al met een gevoel van vermoeidheid.

Vandaag is voor mij zo’n dag. Een to-do-list die wacht, allerlei taken die ik nog wil doen, boeken die ik wil lezen, vanmiddag een cursus voor de boeg (super leuk, dat wel) en met nog twee werkdagen te gaan…

De lijst met taken verandert niet en ik krijg er ook geen ‘extra’ uren bij op een dag. Ook mijn dag bestaat uit 24 uur.

Maar ik kan wel kiezen.
Kies ik ervoor om vanmorgen keihard aan de slag te gaan, dan weet ik dat ik aan het einde van de dag hoofdpijn heb en er niet gezelliger op wordt…

Ik kies bewust om lekker te sporten, dat voorkomt pijnklachten op langere termijn. Vervolgens stap ik lekker onder de douche en ga er even op uit om wat boodschappen te doen (o.a. een nieuwe agenda 😉 en nu zit ik even met een bakkie koffie op de bank…

Is de onrust meteen verdwenen? Was het maar zo!!! Maar ik weet dat als ik niet eerst voor mezelf zorg ik ook niets meer heb om uit te delen en ik gun mezelf om ‘de lat’ te laten liggen waar die ligt en elke dag te doen wat mijn hand vindt om te doen, treetje voor treetje kom ik er vanzelf…