Heb je weleens een flinke verbouwing/renovatie meegemaakt? Ik kan erg genieten van het maken van plannen en dromen hoe het eruit zal zien. Helaas kun je de eerste fase, namelijk het slopen, niet overslaan. Een verbouwing begint altijd met rommel en ROMMEL OPRUIMEN.

Deze week zijn wij 15 jaar getrouwd. En de tekst die we vanuit de kerk meekregen toe we trouwden is: ‘Als de HEERE het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen zijn bouwers eraan’ (Psalm 127:1b). Mooie tekst om je huwelijk mee te beginnen. God bouwt ons huis, maar ik denk dat ik vooral goed was (en soms nog ben) in het ‘zwoegen’.

De eerste verbouwing.
Net m’n opleiding afgerond en m’n eerste fulltime baan, huishouden perfect op orde; elke week het hele huis keurig schoon (terwijl wij er nauwelijks waren), de perfecte vrouw willen zijn enz. Maar voordat het eerste jaar voorbij was werden DE EERSTE MUREN VAN M’N LEVENSHUIS al GESLOOPT. Burn-out van al het ‘zwoegen’. De EERSTE VERBOUWING aan m’n levenshuis KON BEGINNEN. Ik nam rust, ging in therapie en langzaam werden de eerste muren weer zichtbaar, met scheuren en barsten weliswaar, maar ze stonden weer en ik kon weer door. Al bleef het ‘zwoegen’ om met mijn energieniveau en veel hoofdpijnklachten de muren overeind te houden… Met vallen en opstaan…

Tot half 2015. Ik was zwanger van onze jongste en kreeg veel lichamelijke pijnklachten. Ik ging in gesprek met de directeur want ik merkte wel DAT IK DIT NIET VOL KON HOUDEN.

‘Rommel’ in huis.
We hebben allemaal wel zo’n rommelkast(je), -zolder of -laatje. Zolang het dicht zit ziet het er netjes en opgeruimd uit, maar o wee, als je het opendoet dan puilt de rommel eruit (of het valt je tegemoet).

Zo voelde ik me ook. BLIJVEN ZWOEGEN en BLIJVEN DOORGAAN, maar als ik thuiskwam, kwam alles eruit. Pijn, vermoeidheid, hoofdpijn, kort lontje, huilbuien enz. Er moest wat gebeuren dus ik wilde wel wat uit dat laatje halen, maar opruimen? Nee joh, met wat minder op m’n bord KAN IK HET ECHT WEL.
‘Ja, fijn he’, zei de directeur. ‘Een dagje werken en dan twee dagen bijkomen, weer een dag werken… Ja, goed idee’. Hij zei het met een lach, vol mededogen.

En zo gebeurde het dat ik met twintig weken zwangerschap THUIS ZAT.

Grote renovatie.
Opnieuw een verbouwing of moet ik zeggen een complete renovatie?!
Het was in dit tijd dat ik begon te schrijven. Vroeg opstaan om op gang te komen, voordat de kinderen er waren, en Bijbel lezen, bidden en alles van me af schrijven. Het was ook in die periode dat ik merkte dat m’n LEVENSHUIS WERD AFGEBROKEN. Ten minste… zoals ik het voor ogen had.

Ik hield niets dan HET FUNDAMENT over. Dat fundament wat voor het eerst was gelegd op de vrouwenconferentie in 2013. ‘Jij bent Mijn geliefde dochter.’ Ik ontdekte (opnieuw) dat God Zelf het fundament had gelegd, maar ik mocht leren m’n huis erop te bouwen.

Tevergeefs zwoegen.
‘Als de HEERE het huis niet bouwt, TEVERGEEFS ZWOEGEN zijn bouwers eraan’. Kon ik dus achterover leunen en VOL VERTROUWEN afwachten tot het beter zou gaan? Zeer zeker niet. Er staat dat de bouwers ZWOEGEN. Dat is ACTIEF en soms ook HARD WERKEN. Dingen doen en dingen laten, maar wel op dát fundament: JE BENT NIET WAT JE DOET OF WAT JE DENKT. Je bent wie Ik zeg die je bent: ‘MIJN GELIEFDE DOCHTER!’.

En zoals die ene kamer of dat ene laatje vol rommel NIET GEBRUIKT KAN WORDEN voor iets mooiers, iets nuttiger, zo mocht ik ook aan de slag met opruimen.
Via orthomoleculaire therapie, revalidatie, medicijnen (B12), een passend voedingsadvies, sporten enz. mocht ik kamer voor kamer opendoen, MEZELF gaan ERKENNEN en VALKUILEN HERKENNEN. Sinds het voorjaar van 2018 (revalidatie) mag ik weer BOUWEN, maar ik hoef NIET MEER TE ZWOEGEN. Niet meer mezelf te bewijzen.

Hij geeft het in je slaap.
Pas dit jaar, tijdens de gebedsweek/-momenten van ons netwerk, waarin we ’s nachts gingen bidden en ik nog even wilde gaan slapen daarna
werd me een goede rust toegewenst met de belofte uit de Bijbel: ‘de HEERE geeft het Zijn beminden in de slaap’ (Psalm 127:2). Ik kwam er later pas achter dat dit vers in dezelfde psalm staat als onze trouwtekst. We mogen vanuit rust in Hem en vanuit vertrouwen dat Hij meegaat verder BOUWEN AAN ONS HUIS met de wetenschap dat ik in Christus Zijn geliefde dochter ben. Ik doe m’n best (biddend en in afhankelijkheid van de Heilige Geest) en God doet de rest!

Het nieuwe huis.
En net als met een verbouwing in je huis is het nodig om eerst ‘rommel’ te maken en ‘rommel’ op te ruimen om ruimte te creëren voor meer van Zijn liefde, vrede, vreugde, vriendelijkheid, geloof, goedheid, geduld, zachtmoedigheid en zelfbeheersing (vrucht van de Geest). Met het doel voor ogen dat het eindresultaat uiteindelijk beter, mooier en steviger zal zijn. Zo mogen we ook kijken naar ons levenshuis: ‘Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden’ (Rom. 8:18)

Heb jij ook het gevoel dat je ‘huis’ op instorten staat? Dat er een ‘renovatie’ nodig is, maar je geen idee hebt waar je moet beginnen? Neem dan contact met me op en we gaan samen kijken welke ‘rommel’ overbodig is om die op te ruimen en RUIMTE TE MAKEN voor WIE JIJ ECHT BENT! UNIEK! ZIJN GELIEFDE DOCHTER!

Ik wens je een hoopvolle toekomst!

Lieve groet,

Rianne