Om me heen hoor en zie ik meer vrouwen die dat herkennen. Ze willen zichzelf ontwikkelen, groeien in hun werk, maar ook voldoende tijd hebben en investeren in hun relatie, gezin. En vergeet niet om af en toe zelf ook bij te tanken…
Gisteren had ik zo’n dag. Een nieuwe methode, een inspirerende cursus. Zoveel goede ideeën en m’n lijstje met dingen die ik wil doen, boeken die ik wil lezen, acties die ik zou willen inzetten om nog meer uit mezelf en het onderwijs te halen wordt alleen maar langer. En dan… een collega begint een praatje en opeens rollen de tranen over m’n wangen. En wat baal ik daarvan op dat moment. M’n meest kwetsbare ik komt te voorschijn en eigenlijk wil ik dat helemaal niet. En toch…
Inmiddels weet ik dat dit op die manier bij mij zo werkt. Door overprikkeling ben ik even de weg kwijt en dat uit zich in tranen… Lange tijd ben ik er in blijven geloven dat ik teveel hooi op m’n vork nam, dat het een belangrijk signaal was en ik een stapje terug moest doen. Dat was wat steeds maar werd gezegd en waar ik in vast bleef zitten. Inmiddels weet ik wel beter. Ik kan hard knokken om perfect te zijn, maar dat ben ik niet. Ik mag mezelf, met vallen en opstaan, accepteren zoals ik ben en omarmen inclusief de imperfecties. Ik hoef mezelf niet te vergelijken met anderen. Ik ben wie ik ben en ik doe m’n best voor de dingen die ik kan doen. Tegen m’n man praat ik van me af, breng m’n gedachten en gevoelens onder woorden en laat de tranen even toe. Dat geeft me ruimte en het lucht op en ik kan heerlijk slapen.
Vanmorgen, stille tijd met God. Een goed begin van de dag. Ik schrijf van me af en leg mijn tijd, mijn energie, mijn agenda vandaag opnieuw voor Hem neer. Ik vraag of Hij me, ook vandaag weer, wil vullen met de vruchten van Zijn Geest en ik mag leven en groeien in: liefde, vrede, vreugde, vriendelijkheid, geloof, goedheid, geduld, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.
M’n man stuur ik een appje om hem te bedanken voor zijn luisterend hoor en dat ik bij hem mezelf mag zijn. Tegen onze dochter zeg ik ‘sorry’ omdat ik vanuit mijn overprikkeling onredelijk tegen haar was. Als de kinderen naar school zijn ga ik lekker sporten (gewoon thuis in de woonkamer), neem een douche en geniet van een heerlijke ontmoeting met een lieve vriendin. En ik dank God, uit de grond van mijn hart, voor het wonderlijke geschenk van Pasen. Onze liefdevolle Vader wist dat ik het niet alleen zou kunnen. Dat ik niet perfect zou zijn, dat ik fouten zou maken en dáárom gaf Hij Zijn zoon. Mijn schuld, mijn schaamte, mijn tekortkomingen heeft Hij meegenomen. Het is volbracht!
‘Als wij nu met Christus gestorven zijn, geloven wij dat wij ook met Hem zullen leven. Wij weten toch dat Christus, nu Hij is opgewekt uit de doden, niet meer sterft. De dood heerst niet meer over Hem. Want wat Zijn sterven betreft, is Hij voor eens en voor altijd voor de zonde gestorven, en wat Zijn leven betreft, leeft Hij voor God. Zo dient u ook uzelf te rekenen als dood voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus, onze Heere. Laat de zonde dan niet in uw sterfelijk lichaam regeren om aan de begeerten daarvan te gehoorzamen. En stel uw leden niet ter beschikking aan de zonde als wapens van ongerechtigheid, maar stel uzelf ter beschikking aan God, als mensen die uit de doden levend geworden zijn. En laat uw leden wapens van gerechtigheid zijn voor God. Want de zonde zal over u niet heersen. U bent namelijk niet onder de wet, maar onder de genade.’ (Romeinen 6:8-14).
Wat een vrijheid om vanuit dat vertrouwen te mogen leven, elke dag opnieuw. Dan kan ik vanuit rust opstaan in het vertrouwen dat Hij geeft wat ik nodig heb.
