Nou, eigenlijk zit ik aan de keukentafel, zoals zo vaak. Met een kop koffie, m’n Bijbel, dagboek en notitieboek. Na opnieuw een onrustige nacht, omdat m’n hormonen van slag zijn. Na een eerste week vakantie, dat wel. Maar met meerdere privéafspraken, een omgevingsvergunning die opnieuw op zich laat wachten en de ‘gewone’ hobbels die een huwelijk en gezin met zich mee kunnen brengen… Al met al een week die ik als intensief heb ervaren.
Welkom in de woestijn, die ook wel leven heet!
Ik steek een kaarsje aan, als symbool van verwachting. Een lampje dat brandend is totdat Hij komt…
En ondanks m’n goede voornemen om in de vakantie zoveel mogelijk offline te zijn kan ik het niet laten om ook jou deze vraag te stellen. WAAR BEN JIJ?

Vandaag ontmoet ik Mozes en ik ontmoet God. Ik sla m’n Bijbel open en lees Exodus 3:1-14. Daar loopt Mozes, in de woestijn. Hij had al veel meegemaakt. Opgegroeid als prins en nu als ‘gewone’ herder in de woestijn. Is dat de plek waar hij wilde zijn? Gevlucht. Als vluchteling op een plaats waar hij de gebruiken niet kent. Hij was vertrouwd met het paleis. Opgeleid met die gebruiken. En dan?? Dan ziet hij die brandende struik. Het staat in lichterlaaie, maar verbrand niet en als Mozes dichterbij komt hoort hij zijn naam: ‘Mozes, Mozes!’
En hij zei: ‘Zie, hier ben ik!’
In deze woorden schuilt OVERGAVE!

WAT IS JOUW ANTWOORD?
->ZIE, hier ben ik, Vader. Op dit moment, op deze plaats, aan de keukentafel. ZIE mij, hier en nu.
->Zie, HIER ben ik. Ziet U mij, op de plaats waar ik ben? In de omstandigheden waarin ik zit? Moe, zuchtend, verlangend, verwachtend?
->Zie, hier BEN ik. U ziet mij in het diepst van mijn zijn, wie ik BEN.
->Zie, hier ben IK. Alles wat ik heb en wie ik ben. Ik sta voor U en geef mij over, want ‘ik’ is niet veel als U er niet bent.
Mijn ‘ik’ ligt geborgen in U!

JE MAG KOMEN MET ALLES WAT JE BENT EN HEBT!
->Ik heb gezien…
->Ik heb gehoord….
->Ik ken… (hun leed)

Dáárom ben IK neergekomen om:
-> te redden…
-> te leiden…
naar:
-> een goed en ruim land…
->een land dat overvloeit van melk en honing…
Ga op weg!

WIE BEN IK EIGENLIJK?
Eerst de overgave: ‘Zie, hier ben ik’, en zo snel daar achter aan: ‘Wie ben ik eigenlijk?’ Herken je dat? Gedachten en twijfels overmannen je als het er op aan komt. Waar je het ene moment voor wil gaan, kan het volgende moment zo ingewikkeld lijken. Doe ik het wel goed? Moet ik wel gaan? JUIST ALS JE WIL LEVEN IN OVERGAVE IS ER ALTIJD IEMAND DIE JE DAARVAN WIL WEERHOUDEN!

IK ZAL MET U ZIJN!
Dáár ligt je kracht om op weg te gaan. Niet ik, maar Hij in en door mij, omdat Hij kwam om te redden en omdat Hij kwam en komt om te leiden.

IK BEN DIE IK BEN.
Waar ik heen en weer geslingerd kan worden van overgave naar twijfel en onzekerheid staat Hij vast! Zijn reddingsplan is voltooid. Hij heeft de weg vrij gemaakt naar een heerlijke toekomst. Een land dat overvloeit van melk en honing. Dat staat VAST. Hij is onveranderlijk!

GA OP WEG!
En dáárom kan en mag ik op weg gaan. Op mijn weg gaan met Hem! Hij leidt én gaat mee.
In de mooie momenten, maar ook als het moeilijk is. Kijk naar Zijn ogen en niet naar Zijn handen. Als we bidden zijn we zo vaak geneigd om Hem te vragen wat Hij allemaal kan DOEN; rust geven, genezing, verandering in de situatie, een beter huwelijk, meer harmonie in je gezin enz. Maar KIJK EENS NAAR ZIJN OGEN! Ik heb gezien… Ik heb gehoord… Ik ken… HIJ KENT JOU EN IS MET JE BEGAAN!

HOE GA IK OP (DE JUISTE) WEG?
Hij gaf Zijn Geest om je te leiden én Zijn routeboek (de Bijbel) om niet te verdwalen!
Bid en lees de Bijbel!
Zoek Hem elke dag!
Maak tijd voor Hem vrij en je zult ontdekken dat een ‘goede’ voorbereiding om elke dag op weg te gaan je brengt op plaatsen die je zelf niet had kunnen bedenken. GODS PLANNEN ZIJN ALTIJD GROTER DAN JIJ DURFT TE DROMEN, als je in vertrouwen, elke nieuwe dag, tot God nadert, zoals Mozes deed en elke dag zegt: ‘Zie, hier ben ik’.

Durf je niet? Voel je je onzeker? Slaat de twijfel toe?
Juíst daarom ook elke dag je blik richten op Hem. IK BEN DIE IK BEN! Ik ZAL met u zijn!
Dan kun je vol vertrouwen gaan!

Mirjam van der Vegt sluit het stukje in het dagboek af met een gedicht van Elizabeth Barret Browning:
De aarde zit boordevol hemel
en elke struik, hoe gewoon ook,
staat in lichterlaaie van God.
Maar enkel hij die het ziet
doet zijn schoenen uit.
De rest zit er omheen
en plukt bramen.

VERWONDER JIJ JE OF PLUK JE BRAMEN?
Verwonder jij je over Die God, over Zijn liefde en genade. Die jou ziet en kent en belooft: Ik zal er zijn!
Of pluk je bramen? Ben je liever aan het consumeren? Even opladen en weer door? Ben je gericht op Zijn handen (wat Hij doet/geeft)? Of richt jij je op Zijn ogen? Wie Hij is en wil zijn voor jou?

DOOR HET KRUIS GERED EN DOOR UW GEEST GELEID.
Dank U Vader voor wie U bent. Dat U onveranderlijk bent en dat U belooft: ‘Ik zal met u zijn!’. Zelfs als ik het even niet zie of ervaar. U belooft het en waar wordt dat meer zichtbaar dan aan het kruis. U zegt het hier al, als belofte aan Uw volk. Ik ben neergekomen om te redden en te leiden en dat is precies wat U ook schenkt aan ons. Door het kruis gered en door Uw Geest geleid.
Dank U Vader.
Dank U Jezus en
dank U Heilige Geest.
Ik loof en prijs U om Wie U BENT! Amen!

Ik wens je toe dat waar je je op dit moment ook bevindt in jouw woestijn, dat je zult zien dat Hij erbij is!

Lieve groet,
Rianne.

Ps; eerder deze week ontmoette ik Hagar, ook in de woestijn. Omdat ik me toen wilde houden aan m’n goede voornemen heb ik die voor je klaargezet voor na de vakantie. Tot dan! Of eerder als ik het schrijven niet kan laten, verwonderd om Wie Hij is en steeds wil doen!